SEKOYA GİBİ ADAM

Ne etti etti duyurdu
“Sekoya” gibi adam dedi, dedi senin için
Sukutu iltifat etmişe yeğledi kelamı alan
Sekoyanın manasını biliyor musun diyemedi
Niye laf taşırsın da demedi, belli ki kırılsın istemedi

Sekoya gibi adam ha!
İltifat maharet getirirmiş
İyi bakmalı iyi görmeli
“Sekoya gibi adam ha!”
Getiren götüren sağ olsun
Eyvallah!

AFERİN AYFER’E

Masumane idi söz, art niyetsiz
Amma velakin, dinleyen
Öküzün altında buzağı arıyordu
Tutturuverdi bir sözcüğün ucundan
Bağırdı, çağırdı, yırtındı
Sesi duyan koştu oraya
Gözler sözü söyleyene döndü
Bir Allahın kulu da sormadı,
“ Bu adam ne dedi?” diye
Bir oylama yapıldı, kim haklı denildi
Oyların doksan dokuz nokta dokuzu
Sesi yüksek çıkana çıktı
Hasbelkader Ayfer’de oradaydı
Yine derin düşüncelere daldı
“Bağırıp çağırana mı yazık
Mesele nedir demeyenler mi?” dedi yanındakine
Yanındaki , ne diyorsun der gibi boş gözlerle baktı
O an anlamadı denileni amma, belki yarın düşünecek

Aferin Ayfer’e

ONU GEÇ BUNU GEÇ

Onu geç, bunu geç
Bu ne işime yarayacak
O ne işime yarayacak
İyi de vaktim yok ki mübarek
Sözlerine severdi Derya
Günlerden bir gün
Çok değil
Bir saat müsaade alıp Devran Derya’dan
Derya’nın odasına el attı
Ne eksik ne fazla altmış dakika sonra
Bakarsan bağ bakmazsan dağ olur
Atalar sözünü kanıtlandı gibi geldi Devran’a amma
Dudak büküp geçti Derya
Ne zaman ki yalnız kaldı
Haklının hakkını verdi…

NİYE Kİ?


Yıllardır, bütün doğrular onda
Yıllardır, o hep dipte
Kımıldanmadığı için olsa gerek!

FELSEFE

Hıçbir şey
Her şeyse
Her zaman
Her saattir.
Her gün
Her yılsa
Her an
Bu andır…

Hoş geldin güzel ise
Hoş bulduk muhteşemdir
Gülümseyen bir yüz güven ise
Kahkaha atana ne demeli?

Her şey her şey ise
Birkaç şey
Hiçbir şey de olabilir
Her zaman,
Her şeyde olabilir
Bazı zaman

Dün dünde kaldı,
Gün bugünkü gündür…

HER ŞEY DÜZ GİTMEYE BAŞLADI

Yani,
Bir şeyler oldu
İzahı mümkün değil
Her şey ters gitmeye başlamadı hayır
Her şey düz gitmeye başladı günlerden bir gün
Hani derler ya,
Her şey birbirine denk gelmeye başladı
İmtihanlar kazandım koltuk sahibi oldum
Sosyeteye girdim,
Nasıl oldu bilmem biri ile tanıştım
Düşlediğim biri idi, evlendim
Nur topu gibi bir evlat sahibi olamadım amma
Mutlu oldum,
İlahi bir güç
Ektin sabrettin,
Ekilenlerin biçilme zamanı mı dedi ne?


Evet evet bir şeylerin vakti zamanı gelmiş olmalıydı o gün
Vakti zamanı gelmiş olmalıydı ki bir şeylerin
Gecenin sabahı oldu
Her şey iyiye gitmeyi başladı
Belli ki Allah,
Bu kadar imtihan yeter sana artık dedi
Yürü ya kulum dedi…

GENE

Gözlerim kan oldu gene
Gözyaşlarım sel oldu gene
Seni düşüne düşüne
Yandı yüreğim kül oldu gene

ÇILDIRTAN ŞİİR

Kumru’nun kocası Kaşıkçı Kazım’ın
Kayıncosu Kazanlı Kemal’in
Kastomonu’nun bir kazasından aldığı
Kırmızı bir “kaz”ı
Kardeşi kazı bilimci Kehribar’a keşide etmeye kalkınca
Kızılca kıyamet koptu köyde derlerse sana
Sakın ola ki kanma onlara kara saçlım
Bir şey olmadı
Kelamım bukadar, kara gözlerinden öperim.
Stop

NEV’İ ŞAHSINA MÜNHASIR

Hülasa
Kimsenin etmezdi onuruna laf
Kimseyi küçük görmez, kimseyle alay etmezdi
Kimseyi çok övmezdi
Kimseyi çok yermezdi
Yeri gelir ballı çörek
Yeri gelir yavan ekmek yerdi
Geçmişle yaşamayı da sevmezdi doğrusu
Geleceğe bakardı
Fazla söze ne hacet
Sizin anlayacağınız
Nev’i şahsına münhasır bir insandı.

Aferin ona!

REVANİLİ ŞİİR

Bir çivi benden
Bir çivi senden olursa
Düzeltilebilir belki demişsin benim için
Mersi desem kızarsın şimdi
Türkçesi varken, niye “mersi” ki dersin
“Thank you” desem “üf” çekersin
Çivileriniz hazırsa
Akşama kahvehanedeyim elimde revani olacak

TEZCAN


Kıyamet kızılağaçlar dibinde koptu
Oysa
Güzel başlamıştı gün, pür neşeydi herkes
El ele diz dize olanlar vardı
Hoş görülüydü herkes
Ayşe, Lev Nikolayeviç Tolstoy’u okuyordu
Mehmet, Kaygusuz Abdal’ı dinliyordu
Namaz kılan da vardı köşesinde, içki içen de
Yiyecekler içecekler de mübadele ediliyordu
Garibanlar kollanaraktan gizliden gizliye.

Kıyamet kızılağaçlar dibinde koptu
Münafığın biri ateşleyiverdi fitili.

Tezcan,
Ona uymak yakıştı mı sana?
Bak, çekildi arenadan
Seyrediyor karşıdan…

GÖRÜNEN KÖY KILAVUZ İSTEMEZ

Onun dahi yeltendiğini duyunca işe
Benim ondan neyim eksik dedi
Sıvadı kolları
Perşembenin gelişi çarşambadan belli olur demiş atalar
Beceremeyeceği aşikârdı
Beceremedi de zaten, sukutu hayale uğradı.

İKİ CEPLİ MOR HIRKA

Değirmi çehreli bir adam
“Ey ahali!” diye haykırdı topluluğa
Ey ahali dediği kendisi idi

İki cepli bir hırka için kırmıştı
Kırmıştı onca kalbi
Töhmet altında bırakmıştı herkesi
Açmıştı ağzını yummuştu gözünü önüne gelene
Kaşla göz arasında
Kim aldıysa getirsin benim
İki cepli mor renklimi, demişti

Çıkartınca ceketini akşam
Birde gördü ki
İki cepli mor renkli hırka üzerinde
Gülümsüyor kendine
Ama ne gülümseme
O gülümse ki düşman başına!

AH BENİM EFE AMACAM!

Patladı birden
Açtı ağzını yumdu gözünü
Belli ki dolmuştu Efe Amcam
Rahatlamak için patlaması gerekiyordu
Kabak benim başıma patladı
Saydı döktü tüm günahımı önüme.
Maazallah, ya Şevki’ye patlasaydı
Söylemesi bile ürkütücü ama kan çıkardı
Verilmiş sadakam varmış Efe amcam…
6.3.2016

***

GÜZEL SÖZ : KABİLİŞYETİ OLAN İÇİN BU DÜNYA DİSİZ DEĞİLDİR.( GOTHE)

HİKÂYEMSİ ŞİİR

Çarptık sözü kaç kez kulağına
Kızım sana söylüyorum gelinim sen anla
Belli kİ, çatlatmaktı derdi beni, duymadı, anlamadı

Bir sabır, iki, sabır, beş sabır
Sabır taşımıyız biz
Sabır sabır da nereye kadar sabır?

Danışan dağ aşmış
Danışmayan yolda kalmış demişler
Danıştık dayıya
Konuşturdu tecrübesini, dedi,
Anlayana sivrisinek saz anlamayana
Anlamayana davul zurna az da yavrum
Mademki anlıyor ama anlamazlığa geliyor
Vazgeç ince düşünmekten
İsteğini alenen söyle al silahını elinden

Eğri oturduk doğru düşündük
Hak verdik dayıya
Vazgeçtik dolaylı söylemekten anlasın demekten
Açık açık söyledik her şeyi.
Anlattık lisanımünasip ile

Vallahi anladı bu sefer
Anladı ki pabuç pahalı,
Düzeltti kendini

Hem ona
Hem dayıya
Hem de bana aferin!