GAZETECİ

Kendini bildi bileli, köşesinde
Doğruları yazdı, güzeli yazdı
Bu kadar emek boşa
Bir kişi bile okumuyor beni diye düşünürken
Lâf olsun torba dolsun misâli
Bir şeyler yazdı bir gün
Abuk sabuk.

Güzellikleri için
Bir gün bile aferin demeyenler
Tefe koyup çaldılar onu
Yüzlerce mektup aldı okuyucularından
Telefonlarla arandı.

Hayatının bilmecesi bu oldu onun
Çözümü istifada buldu.

HODRİ MEYDAN

Densizmişim
Ansızın çalarmışım kapıyı
İnfilak et de görelim.

NE MUTLU SANA


Sen ki diyorsan alnım ak
Sen ki diyorsan yüzüm pak
Sen ki diyorsan göğsünü gere gere
Ben hoşnudum kendim ile
Ne mutlu sana…

Sen ki diyorsan gelecek benim
Sen ki diyorsan yaşam benim
Sen ki kabullenebilmişsen günahını da
Ne mutlu sana…

Sen ki almadan verebilensen
Sen ki zararından dönebilensen
Sen ki ileride ışık görebilensen
Ne mutlu sana…

Sen ki affetmeyi bilebilensen
Sen ki doğruyu seçebilensen
Sen ki dünyaya gülebilensen
Ne mutlu sana dost,
Ne mutlu sana…

CEZA

En büyük ceza ondan geldi
Ne ters baktı ne de ağzını bozdu
Elini omzuma değdirdi,
Akabinde de“ canın sağ olsun misali”
Çekti gitti.