BİR ŞİİR BİR ŞİİRE BİR ŞEY DEMİŞ

BİR ŞİİR
BİR ŞİİRE
SEN ŞİİRSEN
BEN NEYİM DEMİŞ,
KÜÇÜMSENEN ŞİİR GÜLÜMSEMİŞ
DEMİŞ,
CANIN SAĞ OLSUN.

ÜSLUBU DEĞİŞİ, SEMİH SEVİLDİ

Ahmet’in ismi yanlış yazılmıştı
Ayhan’ın da

Ahmet gitti Mehmet’e
Dedi,
İsmimi yanlış yazmışsın
Çatıldı Mehmet’im kaşı
Dedi sertçe
“ Yanlış yazdıysa düzeltiriz
Ölüm ya ucunda
Ne bu yani!



Ayhan gitti Mehmer’e
Dedi
İsmim yanlış yazılmış
Mehmet aynı Mehmet’ti
Dedi Mehmet,
“ Oluyor bazen,
Kusura bakmayın düzeltirim hemen”

Olmaz denilen oldu
İki olaya da şahit oldu Semih
Sevilen bir adam değildi amma
O günden sonra sevilmeye başladı
Üslubunu değiştirdi çünkü
Kimseye,
“İsmimi yanlış yazmışsın “demedi
İsmim yanlış yazılmış dedi.

ŞİİRDEN SOGUYAN KADIN

Bir korktu dört korktu
Korktu gözü

İsmini duyan titredi
İsmini duyanın yüz rengi değişti
İsmini duyan sövdü

Oysa o onu başka bilirdi
Müspet bir şey söyleyecek birini,
Kısmetten öte yok misali, o gün
Mum yaktı aradı,
Bulamadı.

Ya aşktan gözü kör olmuştu
Ya birileri birlik olup ona
Kumpas kurmuştu.

Yoksa her şey hakikatti de
Alan almak istediğini mi almıştı sadece?

Evet evet öyle olmalıydı
Düşünce hoşuna gitti rahatladı…

İyi düşünmek kötü düşünmekten güzel geldi ona
Tüm cesaretini topladı, okudu şiirini ona
Güzel diyeceğini ummuştu,
Bön bön yüzüne baktığını görünce sordu:
Ne anladın?

Kaderde bunu da yaşamak varmış demek
Sorduğuna soracağına pişman oldu
Şiirden de soğudu ondan da soğudu.

HOCA NE DEMİŞ!

Ana baba gibi idi ortalık
Vur patlasın çal oynasın diyenler de vardı
Kimin elinin kimin cebinde olduğunu merak edenler de
Kurt puslu havaları sever diyerek harekete geçenler de olmadı değil.

Şimdi diyeceksiniz ki bütün bunlar malumun da,
Nasıl düştün bu hale?


Bize laf düşmez şimdi,
Hoca demiş zamanında diyeceğini
“Sen de haklısın!”