YUNUS GİBİ

Uzatın ellerinizi Yunus gibi

Bir kere “merhaba” diyene, siz de bin kere deyin

Susanlardan da kaçmayın ha, onlara da açın kucak

Yunus’un torunlarını da yakışan bu olacak.

Söylemek bile fuzuli gülme öyle

Bir ulu ne demiş:” Varsın tekrar olsun, iyiyi söyle”

Yunus da seslenmemiş mi bize şöyle:

  

                     “  Ben gelmedim kavga için

                        Benim işim sevi için

                        Dostun evi gönüllerdir

                        Gönüller yapmaya geldim.”

NİNE İŞTE!

Nine işte, tıpkı dedem gibi

Annem gibi babam gibi

Öğretmenim gibi

Sevgi dolu

Görür görmezliğe gelir

Duyar duymazlığa gelir

Bilir bilmezliğe gelir

Toyluğuma verir, affeder

Pişeceğimi bilir zamanla.

Nine işte

Kâh köftehor der

Kâh kerata,

Kuzucuğumu sık kullanır

Bir gülücüğüm için

Yapmayacağı şey yoktur.

Nine işte.

Dişleri inci gibi değil amma

Saçları kar gibi, pamuk gibi

Yeri gelir kalkan olur benim için

Yeri gelir sırtına alır at olur

Nine işte.

Nakış gibi işler beni

Bağ verir, bahçe verir,  bilgi verir

Elma verir,

Bin verir, bir istemez

Nine işte.

UKALA ÇOCUK

İyi düşün iyi olur, demişler

Hoşça kal dedim ben de

Gama kasavete boş verip

Gittiler mi diye sorarsanız

Sahi,

Gam neydi

Kasavet nerede?

ÖĞRENDİM, İYİ OLDUM

Mobbing’miş başıma gelen

Duydum anladım rahatladım

Suçu kendimde bulmuş, ezilip büzülmüştüm

Bilinenden korkulmaz derlerdi

Gerçekleri görünce silkinip kendime geldim

Bir başka yürüdüm iş yerimde

Bir başka sarıldım işe, bir başka kelam ettim

Korku bilgisizlikten kaynaklanırmış

Bunu bir kez daha öğrendim.

REVANİLİ ŞİİR

Bir çivi benden

Bir çivi senden olursa

Düzeltilebilir belki demişsin benim için

Mersi desem kızarsın şimdi

Türkçesi varken, niye “mersi” ki dersin

Thamk  you desem “üf” çekersin

Çivileriniz hazırsa

Akşama kahvehanedeyim elimde revani olacak

DİZ DÖVÜLDÜ

Kızını dövmeyen dizini döver, dediler

Her fırsatta dövdük kızı

Dövmeyelim dizimizi diye…

Sopadan bıktı kız,

Terk etti bizi

Son pişmanlık fayda etmezmiş,

Dövdük dizimizi